Nora B52
Sredina 1980-tih godina u Jugoslaviji (u vojnom smislu) bila je karakteristična, između ostalog i po intenzivnom razvoju topništva. Kod topništva, poslije uvođenja samohodne haubice sa 152 mm M84 topom (kodno ime: NORA-A) u naoružanje JNA, nastavljen je razvoj topništva. Sve to izvedeno je u skladu s taktičko-tehničkim zahtjevima tog doba. To topništvo sačinjavale su tri varijante:
- vučna (NORA-A) – dužina cijevi od 39 kalibara,
- samohodna (NORA-B) – dužina cijevi od 45 kalibara i
- samopokretna (NORA-C).
Također, u isto vrijeme realiziran je program konverzije vučnog topa sovjetske proizvodnje 130 mm M48 u suvremeni topnički sustav od 155 mm s cijevi dužine 45 kalibara.
Upravo je samohodna varijanta (top-haubica) NORA-B ta koja je donijela priznanje i potvrdila status avangarde jugoslavenskim artiljerijskim stručnjacima. Taj koncept primjenjuje se i danas, te prema njemu tvrtka Yugoimport SDPR proizvodi novi i i redizajnirani model samohodne haubice – Nora B-52.
Nora-B predstavlja i prvo rješenje u svjetskim razmjerima u tzv. otvorenoj ugradnji top-haubice na točkastu platformu. Time je načinjen značajan zaokret u odnosu na do tada usvojen koncept samohodnog oružja kupolne ugradnje.
Originalni koncept razvoja samohodne haubice NORA-B oslanjao se na program konverzije ruskog topa 130 mm M-46. Taj program podrazumijevao je ugradnju konvertiranog topa kalibra 155 ili 152 mm s cijevi dužine 45 kalibara na šasiju kamiona velike prohodnosti – FAP 2832. Korištenjem aerodinamički optimizirane municije s plinskim generatorom, osigurano je postizanje maksimalnih dometa do 39 km. Plinski generator smatra se jednim od uspješnijih razvojnih projekata jugoslavenske vojne industrije 1980-tih godina.